Het gaat allemaal te snel. Te veel nieuwe informatie te verwerken. Nog meer informatie in boeken die half gelezen zijn en wachten op mijn zoekende ogen om verder verslonden te worden. Een lange lijst van websites die bijgehouden moet worden. Al die informatie die uit vrije wil in mijn hoofd geramd wordt. En dan ’s avonds in mijn vrije tijd nog een zware film die mij aan het denken zet, die mijn beeld op de wereld nog dat kleine beetje extra verandert. Mijn hoofd barst. Het barst en wat er uit komt gedruppeld is niets moois, niets grappigs en niets wijs. Het is bitter, zwart en het maakt vlekken. Ik heb slaap nodig maar ik vrees de stilte die komt als ik alleen met mijn gedachten in mijn bed lig te wachten op de verlossende slaap.
In mijn slaap is alles anders. In mijn droom flirt ik schaamteloos met elk meisje die stuk voor stuk lekkere kippetjes zijn. In mijn droom valt elk meisje voor mijn charmes en ben ik simpelweg niet te weerstaan. In mijn droom zijn er geen silicium nanowires en stelen de 4000 nerds bij imec mijn mojo niet. Ochtend na ochtend word ik verfrist wakker. Mijn dromen vervullen mij van het meest volmaakte geluk en een gevoel van almachtigheid dat mij high maakt. De meisjes die ik gekust en in mijn armen gehouden heb, mogen dan allemaal in scherpe scherven uiteen gespat zijn op het moment dat mijn wekker mij wekt, de wereld is mijn speeltuin en ik ben de koning van de zandbak.
Juli was magisch en ik zoek een manier om op die ongelooflijke golf verder te surfen tot als ik terug in de studentenstad kan versmelten en verdwijnen. Dag na dag zal ik u vertellen wat juli gebracht heeft en waarom u zich zou moeten schamen u leven niet met mij gedeeld te hebben.
Tasmanian devil - “You know… You look kinda cute in that wetsuit.”
Full-time devil - “You look like two flavored ice-cream. You got your vanilla and little itty-bitty bits of chocolate. If you are what you eat, I could be you by morning.”
De tent werd te klein op dat moment. Veel te klein en veel te warm. De crème-glace smolt terstond in mijn armen. I ain't a killer but don't push me dog.
In mijn slaap is alles anders. In mijn droom flirt ik schaamteloos met elk meisje die stuk voor stuk lekkere kippetjes zijn. In mijn droom valt elk meisje voor mijn charmes en ben ik simpelweg niet te weerstaan. In mijn droom zijn er geen silicium nanowires en stelen de 4000 nerds bij imec mijn mojo niet. Ochtend na ochtend word ik verfrist wakker. Mijn dromen vervullen mij van het meest volmaakte geluk en een gevoel van almachtigheid dat mij high maakt. De meisjes die ik gekust en in mijn armen gehouden heb, mogen dan allemaal in scherpe scherven uiteen gespat zijn op het moment dat mijn wekker mij wekt, de wereld is mijn speeltuin en ik ben de koning van de zandbak.
Juli was magisch en ik zoek een manier om op die ongelooflijke golf verder te surfen tot als ik terug in de studentenstad kan versmelten en verdwijnen. Dag na dag zal ik u vertellen wat juli gebracht heeft en waarom u zich zou moeten schamen u leven niet met mij gedeeld te hebben.
Tasmanian devil - “You know… You look kinda cute in that wetsuit.”
Full-time devil - “You look like two flavored ice-cream. You got your vanilla and little itty-bitty bits of chocolate. If you are what you eat, I could be you by morning.”
De tent werd te klein op dat moment. Veel te klein en veel te warm. De crème-glace smolt terstond in mijn armen. I ain't a killer but don't push me dog.
4 Comments:
Voor de ontwikkelde creaturen onder u: ik had vandaag de film Pi nogmaals gezien en sommige stukken van vandaags blog zullen voor zij die deze film al gezien hebben dan ook als een vage herinnering ofte deja-vu/deja-entendu ervaring zijn.
Voor de dode-rapper fanaat: 2pac stond op tijdens het schrijver, hence the last sentence.
Hum, goed da je het zegd. Door het woordje 'mojo' zat ik al in de richting van een Austin Powers film te denken.
Juli was blijkbaar bijzonder magisch voor gij, een droom die werkelijkheid werd. Maar zoals ik ook al ondervonden heb, na de schitterende droom volgt een nog hardere realiteit!
Hopelijk brengt het jaar niet teveel harde realiteit en zullen we in de studentenstad versmelten en verdwijnen in nog zo'n ijscreem met twee smaken!
it's alive, hooray
Goed dat je terug bent.
Groeten,
Jacques.
Een reactie posten
<< Home