Onder het motto "zelf Picasso tekende ooit mooie dingen voordat hij die gedrochten van het cubisme uit zijn botten sloeg", vandaag een verhaal over de liefde die we allemaal zoeken.

----

Er was eens een jongen, vriendelijk, soms bescheiden, soms gespeeld arrogant en vaak schuchter. Hij gaf om een meisje zonder gelijke. Mooi alsof de duivel ermee gemoeid was en zacht alsof uit engeltjes vervaardigt. Het was waarschijnlijk liefde maar dat deed er zelf niet toe. Het belangrijkste was dat het mooi was en dat het werkte voor hun beide. Zo was het en als iemand ervan zou weten zouden ze groen zien van jaloezie. Ons geheim, lieverd?

Ze zat aan haar bureau, knieën opgetrokken, voeten op haar stoel. Hij stond achter haar, handen op haar schouders en keek mee met haar. Voor hen speelde een vreemd tafereel zich af op het computerscherm. Een lief poesje danste vrolijk rond over het scherm en zong met een schattig stemmetje “I love you. I really really do.” De grijns op zijn gelaat verraadde al dat hij een flauwe opmerking bedacht had. “Ziet jouw poesje mij ook zo graag?” Ze duwde hem speels op het bed. “Flauwe.”

Met het vallen van de nacht werd het eindelijk wat koeler op haar kamer. Hij had enkel nog een short aan en lag nog steeds op het bed. Zij draaide haar stoel naar hem toe en strekte haar benen uit op het bed. “Kom toch bij me liggen,” smeekte hij met een gespeelde kindsheid. Ze keek hem diep in de ogen en glimlachte. “Ooit krijg ik kinderen van mezelf en dan kan ik jouw mama niet meer zijn, dat weet je toch?” Hij forceerde een pruillipje en keek gespeeld boos in haar richting. “Dan zullen we die baarmoeder van jou moeten saboteren.” Ze keek overdreven verontwaardigd en kwam uiteindelijk toch naast hem liggen, hoofd op zijn borst en arm om zijn lenden.

“Kusje?” Ze gaf hem een overdreven natte kust recht op zijn lippen. Hij maakte een geluid van afschuw en veegde de nattigheid ostentatief aan zijn mouw. “Bah!” Hij nam haar stevig vast en knuffelde haar te pletter. Ze kirde. Een zwoele zomernacht stond hen te wachten. Vol passie en amoureuze blikken. Zonder kleren of grenzen. Dit soort nachten zijn de verklaring waarom mensen slapen. Wat een anticlimax zou het zijn als je na al die passie gewoon zou rechtstaan en verder gaan met je banale dag. Niets kan dit soort handelingen opvolgen behalve de volledige vergetelheid van de verlossende slaap.

Haar borst rees gestaag terwijl hij staarde naar haar volmaakte tepels. Het vroeg elk beetje zelfcontrole in hem om er van te blijven. Ze sliep zo mooi, zo naakt. Hij kuste haar zachtjes in de nek en liet zijn vingers door haar haar gaan. “Droom niet stiekem van bij mij vandaan, liefje,” fluisterde hij zachtjes tegen niets in het bijzonder.

----

Even ter verduidelijking: ik hou heel veel van Aquarius, vooral na de squash. Die tirade was vooral bedoeld als speelse overdrijving en het weze duidelijk dat het enige bruine dat ik haar toewens in haar aars een gezonde stoelgang is. Toch nog even vermelden dat daarmee de kous wel nog niet af is. Michiel (kotgenoot dichtst bij de buitendeur) stemt in met de wraakplannen.