…Het is alsof je staart op een witte muur. Alles is blank en geen gedachte die de stilte verbreekt. Je ogen schieten van links naar rechts maar er is gewoon niets te zien. Je wacht op iets of iemand maar langzaam groeit een donkerbruin vermoeden dat je eigenlijk op niets zit te wachten. Je weet niet meer echt waar je bent of waarom je zo een ongemakkelijk gevoel aan je kont hebt. Dan dringt het geluid tot je door en het drukkende geroezemoes van een ondergronds metro station versmacht je. Het stinkt er en een hond snuffelt aan je hand. Je knippert even met je ogen en het schiet je weer te binnen. “De energie bandgap professor.” Een oude man staart je aan van achter een verstandig ogende bril. “Dacht even dat ik je kwijt was. Ja, de energie bandgap. En als je dus weet…” Excerpts from the black-out travel logbook, january 26th.

---

Laatst hield ik een auditie voor pispaal van de week. Eerste slachtoffer was een groot blond meisje met een rete strak lichaam, min één oog. Een detail? Ik dacht het niet!

Hij (ijsbreker) – “Volgens mij heeft het ook zo zijn voordelen. Als je oogcontact zoekt zit je direct bij het juiste oog.”
Zij (voorzichtig glimlachend) – “Mja misschien.”
Hij (titanic) – “Heb je u ooit al serieus mispakt zo bij orale seks en u verslikt. Allé ik bedoel, zo zonder dieptezicht en al.”
Zij (kate blanchet) – “Ik denk dat je maar beter weer doorstapt.”
Hij (di caprio) – “Da’s dus een ja. Check. And mate.” (vinkt iets aan in de lucht)

In het land der blinden is eenoog koning. Nu nog het land der blinden vinden en you’re set, ijskoningin.

---

Ik zat op de bus en er zat weer zo’n dom string-ding op de bank voor me. “Ik denk dat je veter open is.” Zij buigt voorover en kijkt naar haar kuithoge laarzen die met een rits sluiten. “Jup, veter is open en bloot.” Ze bloosde.

Hij keek naar de röntgen foto’s tegen het lichtpaneel en tikte bedenkelijk met zijn wijsvinger tegen zijn getuite lippen. Hij keek over zijn schouder naar het jonge meisje die op de dokterstafel zat en nam haar frêle postuur in zich op. Hoe oud zou ze zijn? Midden tussen de botten van haar bekken zweefde iets op de foto. Hij wist niet goed welke woorden te gebruiken. “Ze bedoelen niet letterlijk een ‘vinger’-hoed, weet je meisje?” Haar ogen sperden open. “Wat is een vingerhoed dan wel voor?” Hij schudde zijn hoofd. “Een vingerhoed is om te naaien!” Nou. Juist dat had hij niet moeten zeggen, besefte hij te laat.

---

Hij (grappend) –“Die vriendin van jou ziet er uit alsof god even uitschoot.”
Zij (verontwaardigt) –“Excuseer? Wie denkt gij wel dat ge zijt?”
Hij (op zijn paard) –“Amai, ik zal u voor u verjaardag precies een gevoel voor humor moeten geven.”
Zij (kinds) –“Ge kunt er precies zelf ook nog wat gebruiken!”
Hij (lachend) –“Hehe, we zitten hier precies nog in het kleuterklaske hé meisje. Alles wat ge zegt zijt ge zelf?”
Zij (terug naar haar cursus kijkend) – “…”
Hij (mijmerend in het niets kijkend) –“God god, ik wou dat ik nu een lekstok had en een camionet met getinte ruiten. Aaah, die kinderjaren.”

Misschien moest dit eerst komen maar het betreft hier een blonde Limburgse. Als vanzelfsprekend liet het bitsig weerwoord na de laatste zin enige eeuwen op zich wachten. Tegen die tijd haalt Jean-Marie de kiesdrempel en leert de marine weer varen. Of zo.

---

“Ik kus je ogen dicht met mijn vuisten.” From the author of such classics as “Blowjobs and housecleaning.”