Hij lag op zijn rug, na te denken, voorwaar ik zeg u, te bezinnen. Zij lag naast hem vredig te slapen, van geen kwaad bewust. In dat ene moment was alles liefde, schoonheid en geborgenheid. Hij had zijn verdorven geest beteugeld en heel even was er de illusie van een rationele man. Maar morgen zou ze hem weer aankijken, met die zaadvragende ogen van haar. God behoede haar.

----

Zij stond aan te schuiven voor de hamburger met appelmoes, ik voor de halve kip met Provençaalse saus. Ergens was nog een derde persoon in het spel maar ik was me van geen ménage à trois bewust. Gluiperd.

Haar ogen- “Hey, knapperd.”
Mijn ogen (Joey Tribiani style)- “How you doin’?”
Haar ogen(smekend)- “Doe me, alsjeblief?”
Mijn ogen(toestemmend)- “Allé dan. Omdat je het zo lief vraagt.”
Zij (tegen iemand schuin achter me)- “Hey, nog altijd aan het aanschuiven?”
Ik (tegen dame van de Alma)- “De kip graag.”

Ik zag haar wel zitten maar zij zag mij niet staan. Ik had mijn broek al bijna om mijn enkels. Benarde situatie was dat geweest. Die dame van de Alma zou me best wel raar aangekeken hebben, had ik toen voor de kip gevraagd.

----

God heeft gebeld. Hij heeft zijn diepste spijt betuigd voor de schepping. En terecht, de lamstraal.