Voor de betere literatuur moet de moderne internet-mens toch al gauw een aantal uren googlen dezer dagen. De meest obscene query combinaties loslatend op de zoekrobot kruipt u ogenschijnlijk nanometer-gewijs uw doel nader. En dan plots, opdoemend uit de mist surft u pardoes het beloofde land binnen. U schuift iets wat voorbarig uw hand in uw broek, gaat achterover zitten en voelt uw hart sneller kloppen terwijl de eerste zin uw adrenaline sluizen wagenwijd open zet. Welkom bij een nieuw seizoen van …and everything in between. Om een leuke lijn van de islam te plagiëren: laat uw brein bij de deur achter en kom binnen. Hier binnen hebt u genoeg aan uw kloten. Voor de vrouwen onder u, een extra paar kloten kunt u huren bij de badmeester.

----


Het regelen van mijn eigen examenrooster heeft dit jaar vreemde proporties aangenomen. Sinds kort vraag ik mij niet meer af wat de laatste gedachten zijn die door je hoofd gaan wanneer je valscherm niet meer opengaat na een vrije val van 5000 meter. Weer een extra weetje voor tijdens een trivia quiz. Dank je hogere opleiding.

Zij (KUL Secretaresse) – “Ik moet eigenlijk enkel instaan voor de erasmus mundus studenten hoor.”
Ik (nog kalm) – “Dat is een heikel onderwerp dat u misschien beter omzeilt.”
Zij (herinnert zich ons verleden van jaar voordien) – “Dat terzijde kan ik heel dit rooster niet overhoop smijten voor u.”
Ik (riem losgespend) – “Misschien kan ik maar beter mijn broek afsteken zodat de heren professoren en het KUL personeel beter aan mijn gerief kunnen om met mijn kloten te spelen.”
Zij (riem aanstarend) – “Misschien kan ik vragen of ze voor u alleen op een andere dag nog een examen kunnen organiseren.”
Ik (ziedend) – “Als er 4 man een examen moeten afleggen kunt ge beter met iedereen rekening houden in plaats van mij uit te sluiten omdat ik geen erasmus mundus doe.”
Zij (gebiologeerd door de riem die ik nog steeds vast heb) – “Wel het is te zeggen…”
Ik (vloekend) – “Verdomme vrouwmens, hou uw klepperende eierstokken in bedwang en zoek een oplossing!”

De striemen van mijn leren riem op haar roze billetjes zullen vanavond voor smeuïg gespreksvoer dienen met man-lief. I’ll scratch your back if you scratch mine.

----

Het ging lekker. Het ging hard. Het ene obscene idee was nog niet bedacht of het volgende kwam er al op kousenvoeten aangeslopen. Een eindeloze waterval aan woorden gutste eindeloos over de vloer. De hardste woorden stuiterden energetische terug op van de vloer en kaatsten verder op alle muren. Ze voelde zich alsof ze op een rollercoaster zat en de remmen het niet helemaal meer deden. Al snel volgde ze zijn gedachtestroom mee tot in het soort associaties die bepaalde psychiaters ertoe zou aanzetten om het stille alarm bij de politie te laten afgaan. Zijn zelfvertrouwen hing aan een zijde draadje en schommelde traag heen en weer aan haar glimlach. Het was een explosieve situatie waar één grap die niet goed ontvangen werd de boel kon doen ontploffen. Ze was er zich waarschijnlijk niet helemaal van gewaar. En toen ging het fout. Een slam-dunk grap werd onthaald met een schaapachtig lachje, een handgebaar, even kort wegkijken, het oogcontact verbreken en zijn momentum was verbroken. Nou dat had ze niet moeten doen gezien haar situatie. De prop ging terug in haar bek en hij toog terug aan het werk op haar muil met zijn gietijzeren baar. Het stockholm syndroom zat in een hoek aan een sigaret te zuigen. Die hield het hier mooi voor bekeken. Die griet was nog te dom om op te pissen.